Papa en mama in town, part 3.

De nachtbus naar Sapa begon al niet al te best, met een grote groep liepen we door het oude (en overvolle) centrum van Hanoi. We werden in een minivan gepropt en er waren overduidelijk te veel mensen voor de aanwezige stoelen. Toen we bij de bus-stop waren moesten we eruit en wachten op de grote bus. Het duurde slechts een uur voordat deze aankwam en we konden dan eindelijk naar Sapa toe. Na een beetje een hobbelige en niet al te fijne heenreis waren we erg blij dat we veilig aangekomen waren maar hadden niet verwacht dat het zooooo koud zou zijn. Het was nog super vroeg dus we mochten nog even slapen tot een uur of 6 a 7 in de ochtend voordat we eruit gegooid werden. We gingen met een taxi naar het hotel wat werd aangeraden maar hier bleek helaas geen plek meer te zijn dus mochten we bij de buren slapen. Eerst even snel wat extra kleren aan en een scootertje huren om zo Sapa city te kunnen ontdekken.

Geen idee waarom, maar papa dacht echt dat het niet nodig was geweest om dichte schoenen en een lange broek mee te nemen dus dat was eventjes flink koud. Ik had verwacht aan een trui wel genoeg zou zijn en me daar ook flink in vergist. Ik moest een jasje kopen en papa schoenen, een extra jasje en kon verder wel overleven in zijn korte spijkerbroek. We reden wat rond en stopten uiteindelijk bij een leuk marktje, ze verkochten hier wat schattige Sapa spulletjes en warme kleding. Toen we terug kwamen van het marktje kon papa zijn scootersleutel niet meer vinden, in geen een vakje, zakje zat het ding. Toen we bij de scooters aankwamen hadden we dus ook erg geluk dat de scooter er nog stond aangezien de sleutel er nog in zat.. Daarna gingen we door naar Cat Cat, een klein dorpje (was meer een lange wandelstraat heuvel op en af met winkeltjes ernaast) in de buurt en hadden verwacht hier wel wat te kunnen eten. Toen we het dorpje in liepen zagen we alleen maar winkeltjes en liepen er veel meisjes in gekleurde klederdracht. Al snel kregen we door dat je dit kon huren en dat leek mij ook wel leuk!! Pakje uitgekozen en besloten het te kopen, ik ben klaar voor carnaval!

Helaas kwamen we onderweg niet zoveel te eten tegen en liepen we met grote honger 1,5 uur later Cat Cat weer uit. Onderweg kwamen we nog een kraampje met bananen tegen en we konden ons niet herinneren ooit zo’n lekkere bananen te hebben gegeten. Of het de honger was of daadwerkelijk de smaak van die banaan zullen we nooit weten haha. Terug naar Sapa op het scootertje om daar even een fatsoenlijke lunch te nemen. We stopten bij een tentje en vroegen aan 2 Nederlandse meisjes die daar zaten hoe het eten was. Te toevallig, bleek het de zus van Eva te zijn (vriendinnetje uit Breda)!! Fototje hieronder haha.

In de avond gingen we eventjes snel wat eten in het dorpje toen we Vietnamese meisjes tegen die we eerder hadden gezien. Zij raadden ons een restaurantje aan en hier besloten we dan ook te gaan eten. 5 minuutjes wachten zeiden ze tegen ons dus liepen we even naar buiten, even later kwam er een ander groepje van 3 aan en toen we zagen dat onze tafel vrij was gingen we zitten. Ineens werden die andere gasten boos, blijkbaar waren zij 15 minuten geleden al gekomen en was hetzelfde gezegd. Wij konden goed problemen oplossen dus werd het wat krapper zitten en konden we er wel met z’n 6’en aan. Bleek een hele leuke en gezellige oplossing te zijn en we hebben het hartstikke gezellig gehad. Nog de dag afgesloten met een massage om helemaal uitgerust te zijn voor onze trekking van de volgende dag. Helaas was ik vergeten mijn ketting met geluksbedeltjes mee te nemen die ik van mama had gekregen. (Vorige was ik al kwijtgeraakt in Bangkok) Papa en mama gingen een iets minder zware trekking doen uiteindelijk, het was namelijk 15 kilometer die we zouden gaan trekken en was een flinke opgave. Gelukkig gingen zij wat later en kon papa nog even mijn ketting halen haha.

De volgende dag gingen we vroeg op voor de trekking en ging ik op pad met 4 Nederlandse jongens. Met een busje gingen we op pad, een paar keer gestopt voor het mooie uitzicht tot we bij onze eindbestemming waren en de trekking begon. Het was gelukkig niet meer zo koud dus kon ik in slechts een trui en lange broek lopen. Dat veranderde al snel in een korte broek en t-shirt en was ik alleen maar aan het sjouwen met al mijn warme kleren haha. Onderweg kwamen we nog een stel heeeeele schattige puppy’s tegen die een stukje met ons mee wilden lopen, cute!! 

Verder was het een zware trekking, steile stukken en soms wat glad maar het was super cool. Na onze lunch was het nog even een steil en was ik ook blij toen het even lekker klimmen door de rijstvelden werd. We kwamen door wat dorpjes, zagen overal kinderen, 2 waren zelfs aan het koken met echt vuur en dit was “spelen” en zagen we een schooltje. Na een lange maar voldane dag kwamen we aan bij de homestay waar wat koude biertjes klaar stonden, whoeeee. We kregen wat lekkere zoete aardappel frietjes en die gingen er goed in! Er waren nog 1 of 2 groepen die ook een trekking hadden gedaan en uiteindelijk waren we dus met een redelijk aantal. De berichtjes van papa en mama waren ook erg positief, ze hebben het zwaar gehad maar erg mooi! 2 vrouwtjes hadden mama de hele dag mee aan de hand genomen als het eventjes steil of glad werd en dat vond ze super fijn!

De volgende dag had het erg veel geregend en hadden we dus geen grote trekking maar gingen we naar een waterval toe, gingen we naar een typisch huisje, schooltje en zagen we hoe “happy water” gemaakt werd haha. Na een gezellige wandeling kwamen we terug bij de homestay voor lunch om daarna terug te gaan met het busje naar Sapa city. Het was een super hobbelige weg en werd ik super misselijk (fijne details). Bij het hotel terug was mama erg blij me weer te zien, want 2 dagen zonder is toch wel erg lang. Een flinke douche genomen en dat maakte het al een stuk beter gelukkig. We aten nog even wat bij het hotel, dat zou prima eten moeten zijn (was het absoluut niet) en dan konden we met onze nachtbus naar Halong Bay. Dit begon natuurlijk al rampzalig (weet je nog, verkeerde organisatie etc gekozen), we moesten er om 5 uur zijn en ik geloof dat het ongeveer 7 uur was voor we werden opgehaald en werden we afgezet bij een ander bureautje 5 kilometer verderop. Na nog een uur wachten werden we dan ein-de-lijk naar de grote bus gebracht en vertrokken we “slechts” 4 uur na officiële vertrektijd. Dit beloofde wat moois te worden. Uiteindelijk viel de rest van de reis naar Halong nog redelijk mee en waren we blij toen we heelhuids aangekomen waren.

Ondertussen is het woensdag 9 november en gaan we vandaag met de boot lekker rondvaren in het werelderfgoed van Halong Bay. We waren wat vroeg maar moesten nog naar de booking office toe want vanaf daar werden we opgehaald. Het was nog heeeel vroeg toen we aankwamen dus was het nog dicht, maar de deuren waren open dus konden we wel al lekker naar binnen toe. Toen ze open gingen bleek dat we bij de verkeerde zaten en dat de mensen van het juiste adres ons snel zouden komen ophalen. Na een kwartier was er nog niks en een half uur later nog niets. Paar keer nagevraagd en ze zouden echt zo komen. Ik dacht laat maar, ik ga zelf wel kijken waar dat is. Bleek het op 1 minuut loop afstand te zijn en de mensen van het booking office wisten helemaal niet dat ze ons moesten komen halen. We hadden daar dus makkelijk nog een uurtje kunnen zitten. Snel dropten we onze spullen en gingen voor een ontbijtje op pad. Om de een of andere reden was dat onvindbaar en gingen we naar het beste restaurant uit de lonely planet en tripadvisor. Fried rice en springrolls als een ontbijt is nieuw, maar als je geen andere keus hebt moet je iets. Het was een van de lekkerste fried rice die ik heb gehad en we moesten nog aardig wat uurtjes wachten dus vroegen we of zij ons konden leren maken. Na wat vertaald te hebben met de telefoon bleek dat het niet echt kon maar waarom is nog steeds een vraag. Netjes op tijd waren we natuurlijk terug bij het boekingsbureau en na weer en aantal uurtjes gewacht te hebben konden we onze boot op. Na een klein beetje varen gingen we kanoën, het was niet al te lekker weer maar toch ging de hele groep het water op. Na een kleine tocht kwamen we bij een strandje aan waar we konden zwemmen, mijn god dat was koud. Later hadden we op de grote boot lunch en wat relaxingtime, eventjes douchen en klaar maken voor een gezellige avond. Na het avond eten stond er een heuse avond karaoke gepland, whoeee! Gelukkig hadden we 5 jongens in de groep die 0 schaamte hadden dus trokken zij iedereen mee om gewoon te zingen. Later had papa nog het geniale idee dat iedereen een liedje zou zingen in zijn eigen taal en hij zou wel beginnen, Guus Meeuwis it is. Helaas kende hij de tekst gewoon helemaal niet en stond een beetje te neuriën en moesten mama en ik het overnemen hahaha. Na super gezellige avond, schorre stemmetjes en de nodige biertjes was het tijd om te gaan slapen.

De volgende dag gingen we in de ochtend naar een grot, waarvoor we in de file stonden. Het was veel te druk en de ingang was maar klein, dus het duurde even. Daarna nog een pitstop bij een parelfabriek, best gek en zielig om te zien hoe ze die dingen kweken. Ze planten een mini parel in zo’n beestje laten hem groeien in de hoop dat lukt en dan doden ze het beestje om de parel te krijgen. Bij een klein percentage lukt het slechts, dus was geen feest om vervolgens door die shop te wandelen. Daarna gingen we op onze dagboot voor onze andere activiteiten. Hier gingen we nog 2 keer de kano op, de eerste keer ging ik mee maar later voelde ik me een beetje ziek dus besloot ik lekker op de boot te blijven. Ook het zwemmen zat er vandaag even niet in, veelte koud voor! Het beste eten in de afgelopen dagen kregen als lunch en een Vietnamese man geprobeerd een sudoku te laten maken, mama had alleen niveau 6 voor hem en dat was natuurlijk veel te moeilijk, hilarisch. Daarna gingen we weer terug naar onze eigen boot maar alle mensen van onze groep van gisteren waren weg omdat die 2 dagen tour hadden geboekt. Helaas hadden we nu niet zo’n feestgroep als de vorige dag en was er geen sprake van gezellige karoake en biertjes drinken. Met papa en mama heb ik nog een potje gekaart en was de avond snel voorbij.

Op vrijdag was dan onze laatste dag Halong Bay en was het eindelijk warm genoeg om zonder jas buiten te zitten. Hier hebben we heerlijk gebruik gemaakt en op het dak lekker buiten gezeten en wat mooie kiekjes gemaakt. Daarnaast hebben we lekker zelf loempia’s gemaakt die we vervolgens als lunch hebben gegeten (yummm).

Eenmaal terug aan land snel naar een taxi gegaan om zo snel mogelijk weer naar Ho Chi Minh te vliegen. We konden onze tickets helaas niet op de boot boeken dus was het een duur lastminute grapje. Met een beetje vertraging gingen we gelukkig wel diezelfde avond nog naar Ho Chi Minh en besloten maar eens lekker wat te eten bij Capitools keuze. Na 6 keer dezelfde straat te zijn doorgereden kwamen we erachter dat die dicht was en gingen we maar gewoon ergens zitten. Didwi kwam nog langs voor een biertje en zaterdag was dan de laatste dag HCMC.

Zaterdag heb ik mijn scooter eerst gehaald bij Didwi en zag ik papa en mama later bij een winkelcentrum naast school. Papa wilde maar wat graag met de scooter op pad dus gingen mama en ik samen met de taxi. Toen wij een flink stuk later bij de Ben Thanh aankwamen was papa er nog niet en het duurde even voordat we iets hoorden. Bleek dat hij helemaal verdwaald was, maar nu wel wist hoe hij moest rijden (sure..). Enige tijd later was hij er dan eindelijk en konden de inkopen gedaan worden. Bakjes voor iedereen moesten mee, een kokosnoot en een klein sinterklaascadeau voor iedereen. Papa had nog even een hoofdmassage gekregen tijdens het wachten en voor we het wisten was het al weer tijd voor lunch. Naar een ander restaurantje uit mama’s boek en daar nog even voor de laatste keer met alle zusjes facetimen. Op het postkantoor de laatste kaartjes op de bus gooien voor thuis en dan snel de spullen pakken. Hop hop naar het vliegveld en mama vond het maar niks om mij weer achter te laten. Bij het afscheid een paar traantjes gelaten maar ik had al weer en leuke avond voor de boeg staan! Met Didwi, Aurelia, Flavie en Patricia (Franse vriendinnetjes) hebben we een leuke kroegentocht gedaan.