Het vertrek, ik ben een stoere meid.

Oke, laat ik alvast 1 ding vertellen, ik ben geen professionele blogger, vlogger of andere internet fan die precies weet wat ie doet. Ik hou een verhaaltje bij (in ieder geval in het begin), voor degene die het interesseren en dus leuk vinden om het te lezen.

Nou.. Zo gezegd, zo gedaan. Karlijn gaat naar Vietnam, tot grote teleurstelling van moeders zo ongeveer helemaal alleen! De weken voorafgaand waren, zoals iedereen waarschijnlijk zegt, gestrest. Nou moet ik zeggen, de laatste dagen was ik (voor mijn doen al helemaal) redelijk kalm. Of de rest dit ook zo ervaren heeft vraag ik me eigenlijk af. Op dinsdag begon ik namelijk al mijn koffers te pakken, voor mijn vlucht die op woensdag zou vertrekken. Hier had ik totaal geen problemen mee, het aantal kilo dat mee mocht daarentegen wel.. Gelukkig bleek ik 10 kg meer mee te mogen nemen dan verwacht dus kon ik mijn veel te zware handbagage nog even droppen in de koffer. 

Genoeg gezwets, ik had goed en wel afscheid genomen. Het was niet leuk natuurlijk, ik heb de verhalen van iedereen gehoord, maar ik had het minderzwaar verwacht en vond mezelf een stoere meid. Na ongeveer een half uur was dan ook goed en wel door de douane heen gekomen, dit mijn backpack die mocht dienen als handbagage en hier nog 2 tassen in zaten.

Bij de paspoortcontrole snapte ik niet waarom het zo lang duurde, ik keek in de camera, lachte zo breed als ik kon terwijl mijn paspoort gescand werd. Niet door hebbende dat ik natuurlijk op die foto niet zo'n breedbekkikker ben, duhhh. 

In de gate al mijn eerste nieuwe "vriend" gemaakt. Mijn vluchten gingen verder fantastisch, ik heb alle brieven gelezen van mijn vriendje en vriendinnetjes (behalve die van Saskia, die zit vol glitter en dus nog dicht). Dus aangekomen in Vietnam ging ook vrolijk en vol goede moed verder. Een taxi naar het hotel genomen, daar werd ik opgewacht door iemand van de universiteit! Heel soepel liepen de volgende gesprekken niet door het gebrekkige Engels en het minimale volume waarmee hier soms gesproken wordt. Die avond werd me een broodje bapao aangeboden, nou lekker dacht ik, laat maar komen. Toen beide Vietnamezen bleven staan werd het enigzins ongemakkelijk. Blijkbaar zeiden ze niet bapao maar moest ik er iets anders uit kunnen verstaan. Poging 2, ze wilden mijn backpack hebben? Waarvoor dan?? Nee dat was het ook niet, het broodje bapao ging helaas niet door want ze wilden alleen een kopie maken van mijn paspoort.. Goed om te horen ;)

Even wennen dat Vietnamese Engels denk ik zo.

Ondertussen ben ik al wat dagen onderweg, heb ik al 20 keer gedoucht in 5 dagen, en weet ik waar ik leukste en het makkelijkste nieuwe mensen kan ontmoeten.

De tweede dag zijn Derk en ik (de andere Nederlandse student hiero), naar de Bihn Than Market geweest en hebben we de Britexo bezocht. Hier ons mooi verwonderen over het uitzicht en hoe de groot de stad is! In de avond een romantisch diner gehad, met perfect couple korting.. Juist ja. Ik was benieuwd hoe ik hier het makkelijkst nieuwe vrienden ging maken, dus het leek me een slim plan om op een internationale facebook groep een oproepje te zetten. Nou de reacties zijn binnen gekomen, ongeveer 60 vriendschapsverzoeken, 40 berichten en 0 internationals. De locals vinden me in ieder geval wel interessant.

Dag drie hebben we de eerste appartementjes bekeken om te kijken waar we allebei zouden willen wonen en hebben we later een heuse Dutch Pancake party meegemaakt. Erg gezellig om een keer heen te gaan, ze zijn all over the world ;). Vervolgens met die groep nog naar een skybar geweest om vervolgens af te sluiten in de kroeg!

Mijn vierde dag was denk ik het meest indrukwekkend tot nu toe, samen met de Nederlandse mensen + een Vietnamese ben ik naar de Cù Chi tunnels geweest. Daar was te zien hoe de Vietcong ondergronds hun gangen hadden lopen en hoe zijn strijdden in de gebieden daar. Mocht je ooit naar Vietnam gaan, dan zijn de Cù Chi tunnels een echte aanrader! Op het einde was het ook mogelijk om te schieten met geweren (in een zandberg), dit heb ik ook gedaan maar vond het best heftig. De kracht van de schoten voel je door je lichaam, met de knal die je hoort. Pfoe.. Maar goed, nog leuk afgesloten met weer nieuwe mensen dus het gaat de goede kant op!